SEVGİ BAZEN SEKİZ KÖŞELİDIR.

İnsan yaşarken ne evrelerden geçer oysa. Her duyguyu bir çok yönüyle yaşar. En güzeli de sevgidir bu duyguların. Sayılamayacak kadar da çok yönlüdür Sevgi. Güneşi sevmek mesela. Bir gülü sevmek, sevgiliyi sevmek, arkadaşı ya da bir yemeği bir elbiseyi sevmek. Vatanını sevmek ya da.
Ama bazı sevgiler vardır ki anlatılması, tarifi güçtür. İtiraf bile edemez kişiler birbirlerine bazen ama taa ciğerden bağlıdırlar birbirlerine. Anne sevgisinden bile ötedir bu Sevgi aslında ama hep arka plana bırakır kendini. Boğazında tutar sevgisini, uzaktan izler yutkunarak sessizce. BABA sevgisidir işte bu Sevgi. Ne kadar uzağında olsa da hep kanadının altında tutar, gölgesiyle korur seni. Kaybedince anlasan da, kendini kimsesiz hissetsen de baba bir yerlerden uzatır elini. Rüyanda da olsa tutar elinden. Korkma sakın der ben hep yanındayım. Siler göz yaşlarını o kocaman elleriyle ama yumuşacık. Kimse fark edemez belki ama en büyük Sevgi baba sevgisidir ve kaybedince daha çok hissedilir canını acıtır. Keşke söyleseydim babama, dökseydim içimdeki sevgimi kucağına der insan. Keşkelerden uzak bir ömür dileğiyle …

@tutsak_kitabim